پناه قشنگم

تا به حال، تو فاصله کوتاهی هیچ کودکی من رو اینقدر وابسته خودش نکرده بودن، پناه اولین بود، جوری که دلتنگشم الان، فسقلی دوست داشتنی، باهوش، قرتی و ملوس. باورم‌نمیشه اینقدر دوستش دارم، دلم براش میسوزه و عمیقا آرزو میکنم شرایطش مثل مادر و مادربزرگش نشه و خوشبخت‌ترین باشه و همیشه تو زندگیش بخنده، میدونم که اگه جور دیگه، تو خانواده دیگه و شرایط بهتری رشد کنه، یکی از نخبه‌ها میشه